Luk 15 | PolUGdanska | STEP | I zbliżali się do niego wszyscy celnicy i grzesznicy , aby go słuchać.

Luke 15

Rozdział 15

1 I zbliżali się do niego wszyscy celnicy i grzesznicy ^a, aby go słuchać. 2 A faryzeusze i uczeni w Piśmie szemrali, mówiąc: Ten człowiek przyjmuje grzeszników ^b i jada z nimi. 3 I opowiedział im taką przypowieść: 4 Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną ^c z nich, nie zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie idzie za zgubioną, aż ją znajdzie? 5 Kiedy ją znajdzie, wkłada na swoje ramiona i raduje się. 6 A przyszedłszy do domu, zwołuje przyjaciół i sąsiadów i mówi im: Cieszcie się ze mną, bo znalazłem moją zgubioną owcę ^d. 7 Mówię wam, że podobnie w niebie większa będzie radość z jednego pokutującego grzesznika niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują pokuty. 8 Albo która kobieta, mając dziesięć monet ^{▼▼srebrna moneta – drachma}, jeśli zgubi jedną, nie zapala świecy, nie zamiata domu i nie szuka pilnie, aż ją znajdzie? 9 A znalazłszy, zwołuje przyjaciółki i sąsiadki i mówi: Cieszcie się ze mną, bo znalazłam monetę, którą zgubiłam. 10 Podobnie, mówię wam, będzie radość ^f przed aniołami Boga z jednego pokutującego grzesznika. 11 Powiedział też: Pewien człowiek miał dwóch synów. 12 I powiedział młodszy z nich do ojca: Ojcze, daj mi część majątku, która na mnie przypada. Podzielił więc majątek między nich. 13 Po kilku dniach młodszy syn, zabrawszy wszystko, odjechał w dalekie strony i roztrwonił tam swój majątek, żyjąc rozpustnie. 14 A gdy wszystko wydał, nastał wielki głód w tych stronach, a on zaczął cierpieć niedostatek. 15 Poszedł więc i przystał do jednego z obywateli tych stron, który posłał go na swoje pola, aby pasł świnie. 16 I pragnął napełnić swój żołądek strąkami, które jadały świnie, ale nikt mu nie dawał. 17 Wtedy opamiętał się ^g i powiedział: Iluż to najemników mego ojca ma pod dostatkiem chleba, a ja z głodu ginę. 18 Wstanę więc i pójdę do mego ojca ^h, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem ⁱ przeciwko niebu i względem ciebie; 19 I nie jestem już godny ^j nazywać się twoim synem. Zrób ze mnie jednego ze swoich najemników. 20 Wtedy wstał i poszedł do swego ojca. A gdy był jeszcze daleko, zobaczył go jego ojciec i użalił się nad nim, a podbiegłszy ^k, rzucił mu się na szyję i ucałował go. 21 I powiedział do niego syn: Ojcze, zgrzeszyłem przeciwko niebu i przed tobą; nie jestem już godny nazywać się twoim synem. 22 Lecz ojciec powiedział do swoich sług: Przynieście najlepszą szatę i ubierzcie ^l go; dajcie mu też pierścień na rękę i obuwie na nogi. 23 Przyprowadźcie tłuste cielę i zabijcie; jedzmy i radujmy się. 24 Ten mój syn bowiem był martwy ^m, a znowu żyje, zaginął, a został znaleziony. I zaczęli się weselić. 25 Tymczasem jego starszy syn był na polu. Gdy wracał i był blisko domu, usłyszał muzykę i tańce. 26 Zawołał więc jednego ze sług i pytał, co to wszystko znaczy. 27 A on mu odpowiedział: Twój brat powrócił, a twój ojciec zabił tłuste cielę, ponieważ odzyskał go zdrowego. 28 Wtedy rozgniewał się i nie chciał wejść. Jego ojciec jednak wyszedł i namawiał go. 29 A on odpowiedział ojcu: Oto tyle lat ci służę i nigdy nie przekroczyłem twego przykazania ⁿ, jednak nigdy nie dałeś mi koźlęcia, abym się weselił z moimi przyjaciółmi. 30 Ale kiedy wrócił ten twój syn, który roztrwonił twój majątek z nierządnicami, zabiłeś dla niego tłuste cielę. 31 A on mu odpowiedział: Synu, ty zawsze jesteś ze mną i wszystkie moje dobra należą do ciebie. 32 Lecz trzeba było weselić się i radować ^o, że ten twój brat był martwy, a znowu żyje, zaginął, a został znaleziony.